De overheid moet zich een singlereflex aankweken
Alleenstaanden ondervinden te veel schaalnadelen die mee worden gecreëerd door de fiscaliteit. De overheid moet nadenken over de impact van nieuwe wetten op singles.
We kennen ze allemaal, onze ‘happy single’ vrienden en vriendinnen. Ondanks de verwijzing naar het ‘gelukkige single leven’ worden ze vaak negatief belicht in de media. Denk aan verhalen over eenzaamheid tijdens de pandemie, het idee dat mensen die bewust single zijn geen verantwoordelijkheid willen dragen en de vele datingprogramma’s die alles op alles zetten om singles te koppelen, vaak met de nodige dramatiek.
Singles herkennen waarschijnlijk ook de goedbedoelde maar ongemakkelijke opmerkingen zoals ‘je mag iemand meenemen naar het trouwfeest’, of dat moment waarop je een hotelkamer boekt en je een minder mooie kamer krijgt omdat je ‘toch maar alleen bent’. Ook promoties als ‘1+1 gratis’ of restaurantdeals zijn vaak niet gericht op singles, terwijl ze wel een groeiende groep kapitaalkrachtige mensen vormen. Een op drie mensen is single. Alles bij elkaar genomen roepen de woorden 'gelukkig single' een wat bittere smaak op, en dan heb ik het nog niet eens over het beleid van de overheid.